Door Ria Heering
Yes, na wekenlang soloritjes en tochtjes in mini groepjes mochten we vanaf 1 juli weer als tourclub in onze vertrouwde groepen de weg op. Dat gaf ook eindelijk de mogelijkheid voor “happen & trappen”, hoewel dat eerste nogal ingewikkeld leek op 1,5 meter. Het bestuur nodigde ons afgelopen zaterdagmiddag dan ook uit voor een mooie zomerrit van zo’n 90 kilometer. De weersverwachtingen waren, na een week van grijze luchten en regen, gelukkig ook weer wat positiever. Het was voor een ieder dan ook een verrassing hoeveel leden zich om 13:00 uur zouden melden bij de EMC. Een mooie opkomst van 10 heren en 3 dames ging onder bezielende leiding van Herman Hodes op pad door het mooie Twentse & Sallandse landschap.
Zoals we van Herman zijn gewend ging de tocht over rustige, autoluwe landweggetjes. Heerlijk om weer zo samen op pad te zijn en we konden elkaar, na weken alleen stoempen, weer ouderwets uit de wind houden. Zo hadden we, als we niet op kop hoefden fietsen, lucht om gezellig bij te kletsen en de al-dan-niet vakantieplannen werden uitgebreid doorgenomen. De korte stop op appèl van Jan R (panne?) was voor een enkele heer de perfecte timing voor een sanitaire stop. De hond van de boer leek best in voor een kleine versnapering!!
Voor we het wisten zaten we op het terras bij café Schoenmaker in Luttenberg voor koffie met appelgebak. Bij een enkeling was deze nogal al-dente zo uit de diepvries, maar de sfeer zat er goed in dus dat hinderde niet. Na een tweede bakkie moest er toch weer gekoerst worden, dus nog snel even een plasje achterlaten (pffff, dan zeggen ze dat vrouwen vaak moeten plassen) en hup in de pedalen. Herman had nog een mooi klimmetje voor ons in petto. Ach, nu we toch in Luttenberg zijn kunnen we hem mooi even meepakken. Boven werden we getrakteerd op een mooi uitzicht. Die donkere wolken stemden ons overigens niet tot grote vreugde. We hebben helaas menig buitje geraakt deze tocht, maar het meeste regent er gelukkig langs. Met een enorme goesting bedwongen een paar hanen en 1 hen een viaduct, maar de rest van de kudde floot deze enthousiastelingen al rap weer terug in het hok. In een fijn tempo vervolgden we de tocht en reden we na een prachtige rit ons pittoreske Enter weer binnen. Hier konden de liefhebbers nog een pintje pakken bij de EMC. Al met al een mooie middag met dank aan onze toerleider Herman Hodes, waarvoor dank!
Voor we het wisten zaten we op het terras bij café Schoenmaker in Luttenberg voor koffie met appelgebak. Bij een enkeling was deze nogal al-dente zo uit de diepvries, maar de sfeer zat er goed in dus dat hinderde niet. Na een tweede bakkie moest er toch weer gekoerst worden, dus nog snel even een plasje achterlaten (pffff, dan zeggen ze dat vrouwen vaak moeten plassen) en hup in de pedalen. Herman had nog een mooi klimmetje voor ons in petto. Ach, nu we toch in Luttenberg zijn kunnen we hem mooi even meepakken. Boven werden we getrakteerd op een mooi uitzicht. Die donkere wolken stemden ons overigens niet tot grote vreugde. We hebben helaas menig buitje geraakt deze tocht, maar het meeste regent er gelukkig langs. Met een enorme goesting bedwongen een paar hanen en 1 hen een viaduct, maar de rest van de kudde floot deze enthousiastelingen al rap weer terug in het hok. In een fijn tempo vervolgden we de tocht en reden we na een prachtige rit ons pittoreske Enter weer binnen. Hier konden de liefhebbers nog een pintje pakken bij de EMC. Al met al een mooie middag met dank aan onze toerleider Herman Hodes, waarvoor dank!
